به گزارش اهرامروز، قبل از سال ۱۹۴۸ و رهایی از استعمار انگلستان این کشور را با نام برمه می شناختند و در زمان استقلال به میانمار تغییر نام یافته است.

بافت جمعیتی میانمار را ۸۵ درصد بودایی، ۷ درصد مسلمان، ۴ درصد مسیحی و بقیه ادیان تشکیل داده اند که در این میان امثرا اهل تسنن بوده و طبق آمار فقط ۲۰ هزار نفر شیعه هستند. تاریخ گسترش اسلام در میانمار به قرن اول هجری بر میگردد.

آرکان (منطقه حاصل خیز و خوش آب و هوا) اولین منطقه مسلمان نشین میانماربوده و تاجران چینی در نوشته های خود از مناطق ایرانی نشین در مرزهای خود با میانمار (برمه) و یونن ایالت جنوب غربی چین در قرن سوم میلادی یاد کرده اند.

مسلمان جمعیتی ۸ میلیونی را درمیانمار تشکیل می دهند که زبان رسمی آنان روهینگایی است. تقریبا تا سال ۱۷۸۴ مسلمانان در آنجا مشکل خاصی نداشتند ولی با به قدرت رسیدن سلطان بوداپا بنای ناسازگاری با مسلمانان گذاشته شد و اجرای قوانین اسلامی ملغی اعلام گردید و از آن زمان اختلافات مسلمانان با دولت میانمار شدت یافت.

تشدید تبعیض ها و نادیده گرفتن حقوق مسلمانان به عنوان یک معضل مطرح می شود این مسئله حتی در عرصه بین المللی نیز مطرح می گردد.

از سال ۱۹۶۲ بیش از ۲۰ عملیات نظامی بر علیه مسلمانان روهینگایی میانمار توسط ارتش این کشور انجام شده است. عملیاتی چون ناروکار، ناگامین (شاه اژدها) و … که باعث فراری دادن بیش از ۲۰۰ هزار مسلمان به کشور بنگلادش گردیده است دولت تابعیت مسلمانان این کشور را لغو و باعث کوچ اجباری و ترک خانه و دیار آنها شده که تا کنون باعث آواره شدن و کوچ اجباری ۶ میلیون مسلمان از منطقه آرکان شده است.

پس از اتخاذ این تصمیم ظالمانه تعداد ۱۵۰ هزار نفر از مسلمان آرکان به بنگلادش، ۵۰ هزار نفر به تایلند،۴۰ هزار نفر به مالزی و هزاران نفر به سایر کشورهای آسیایی مجاهرت کرده اند.

رئیس جمهور میانمار در تازه ترین اظهارات خود تنها راه پایان تنش ها در این کشور را اخرج مسلمانان از کشور خود دانسته است.

پس از این اظهارات، نظامیان میانمار مسلمانان این کشور را مورد ضرب و شتم قرار می دهند، به زنانشان در مقابل چشمان آنها تجاوز می کنند، و به طور وسیع و فجیعی دست به قتل و کشتار این مسلمانان مظلوم می زنند.

دولت میانمار منطقه آرکان را تحت محاصره شدید قرار داده و و عملا هیچ راه زمینی و دریایی باقی نگذاشته و حتی اجازه حضور و ورود خبرنگاران بین المللی را نیز نمی دهد اینها تنها تعدادی از تبعیض ها و ظلم هایی است که دولت رسمی میانمار در سایه سکوت مدعیان پرمدعای حقوق بشر برغلیه جمعیت ۸ میلیونی مسلمانان میانمار انجام می دهد.

دولت میانمار از صدور کارت هویت برای مسلمانان امتناع می کند به همین دلیلی مسلمانان حق تردد در داخل کشور را هم ندارند و به طریق اولی گذرنامه هم به آنها تعلق نمی گیرد.

مسلمانان میانمار از سوی دولت مجاز به سفر نشده اند لذا برای رفتن از یک روستابه روستای دیگر باید مالیات پرداخت کنند تحصیل در دانشگاهها برای مسلمانان ممنون است مسلمانان حق استخدام در ادارات دولتی را ندارند خدمات عموئمی مانند بهداشت و آموزش و پرورش نیز از مسلمانان دریغ می شود.

مسلمانان حق مالکیت بر زمین خود را ندارند و شرایط ضد انسانی بسیاری از بومیان روهینگایی را وادار می کند که از زادگاه خود به سمت کشورهای بیگانه مثل بنگلادش، تایلند، مالزی کوچ اجباری نمایند.

به نظر می رسد که اقدامات ضد بشری انجام شده بر علیه مسلمانان میانمار با تبعیت از سیاست اسلام هراسی و اسلام ستیزی آمریکا صورت گرفته چرا که با وجود نسل کشی مسلمانان میانمار که تراژدی ضد انسانی و واقعا بی سابقه ای می باشد با این همه ظلم و ستم و جنایات آشکار دولت و نخست وزیر میانمار مدال حقوق بشر و صلح می گیرد.

چگونه می شود یک نسل و جمعیت قابل توجه کشوری که سابقه سکونت و زندگی هزاران ساله در کشوری  را داشته اند به خاطر مسلمان بودنشان زنده زنده سوزانده می شود. خانه و اموالشان توسط نظامیان سوزانده می شود و از طرفی هر روز فروش سلاح و مهمات اسرائیلی به میانمار افزایش می یابد و مجامع جهانی و بین المللی به ناقض حقوق بشر به قاتل هزاران کودک با بانی تجاوز هزاران ناموس مسلمان به آواره کننده هزاران نفر جایزه صلح نوبل اعطا می کند.

به راستی چرا اسرائیل برای وارد نمودن سلاح به این کشور اصرار می کند؟

چطور می شود تابعیت ۸ میلیون مسلمان لغو می شود؟ و یکباره از تمامی حقوق انسانی و حتی حق حیات منع می شوند؟

سکوت مرکبار کشورهای مدعی حقوق بشر و چراغ سبز آمریکا برای نسل کشی میانمار حاکی از استانداردهای دوگانه از آنان در مورد حقوق بشر است از طرفی داعیه دار و ام القرای جهان اسلام را دارد حتی در این کشور سفارت خانه هم ندارد و به صورت آکردیته مسائل میانمار را از طریق تایلند دنبال می کند.

دکتر مرتضی عبدی

مسئول کانون بسیج حقوقدانان سپاه ناحیه اهر

 استاد دانشگاه و پژوهشگر حقوق بین الملل