به گزارش اهرامروز، علیرضا کریم پور/ با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی(ره)، مساجد همانند دوران صدر اسلام جایگاه واقعی خود را بازشناختند، به طوری که نیروهای فعال در مساجد به طور مستقیم در متن انقلاب شرکت جستند، که از آن پس مساجد نقش پایگاه ارتباطی مردم را به عهده داشتند و زمینه ساز تعاون اجتماعی بین مسلمین شده و اقتدار ، وحدت و انسجام آنها را به نمایش گذاشتند. بر اساس همین دیدگاه مساجد بالقوه قادر هستند هرگونه تهاجم فرهنگی و تهدیدات نرم دشمنان را خنثی سازند.

به یک معنا مساجد سنگر انقلاب و اسلام، نهاد عبادت، ستاد ولایت و مرکز ثقل فعالیت های فرهنگی اجتماعی هستند و در پیشبرد اهداف اسلام و انقلاب نقش بسزایی داشته اند.

اینکه امام راحل فرموده مساجد سنگر است،تعارف و غلو نیست بلکه یک راهبرد اساسی در نظام جمهوری اسلامی است و این فرمایش امام راحل بعنوان قدرت نرم نظام مقدس جمهوری اسلامی در مقابله با نظام استکباری در راستای نفوذ فرهنگی دشمن بکار بسته می شود.

از مهمترین آسیب هایی که برای مساجد متصور است سکولار شدن ، غیر سیاسی و غیر انقلابی بودن است. سیاسی بودن و انقلابی بودن به معنای حزبی و یا جناحی عمل کردن نیست . این سطحی نگری دینی و آمیختگی آن با برخی ویژگیهای عافیت طلبانه شخصی و ترویج این ملغمه به عنوان رسالت و پیام دینی، برخی مساجد و مسجدی ها را به وادی سکولاریسم کشانده است.

مع الاسف در برخی مساجد تفکراتی حاکم است که عنوان می دارند وظیفه ما رسیدگی به نماز مسلمین ، ادعیه و تفسیر قرآن است و… به مکبر می گویند تکبیر نگویید،شهدا را یاد نکنید،در این مسجد یادواره برگزار نکنید،پایگاه نزنید، و… ما با سیاست کاری نداریم!!!

بعد از آن‌که امام خمینی«رضوان‌اللّه‌تعالی‌علیه» را در سال ۱۳۴۲ آزاد کردند، روزنامه‌های رژیم شاه اعلام کردند آیت‌اللّه قول داده‌اند در سیاست دخالت نکنند. حضرت امام در جواب این تهمت فرمودند: «به ما گفته‌اند شما به کار دیانت بپردازید و کاری به سیاست نداشته باشید. در این رابطه فرمودند مگر سیاست از دیانت جدا است؟ واللّه همه‌ی اسلام، سیاست است. یعنی نمی‌توان اسلام را به دیانت و سیاست تقسیم کرد و این همان سخن مرحوم مدرس است که می‌فرماید: سیاست ما عین دیانت ما است. یعنی ما سیاست خود را با دیانت خود جلو می‌بریم و تعریف می‌کنیم . سیاست جزء دیانت ما است نه این‌که دیانت به حاشیه رود هرچند وقتی شرایط طوری است که به اقتضای وظیفه‌ی دینی باید وارد معرکه‌ی سیاست شد آن سیاست عین دیانت است.

اما به راستی وجود چنین تفکراتی در مساجد نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران چه توجیهی دارد؟ اینگونه مساجد چه تفاوتی با مساجد قبل از انقلاب دارند؟ اینکه در مسجدی تکبیر نگویند و شهدا را یاد نکنند، حرف انقلاب زده نشود، حرف استکبارستیزی زده نشود، از یمن نگویند ، از میانمار نگویند و از سوریه نگویند ، از داعش نگویند از حزب الله نگویند و توجیه کنند که درد مردم زیاد است و حوصله شنیدن این مطالب را ندارند و … آیا غیر از این است که بگوییم رویکرد متولیان این مسجد یک رویکرد سکولاریستی و غیر انقلابی است؟آیا غیر از این است که مسجد را ابزاری برای حفظ منافع خودشان در دست گرفته اند ؟ گناه مجاوران و اهالی شریف مسجد چیست که مجبورند اینگونه افراد را تحمل کنند و دم نزنند؟!

در دوران پسا انقلاب یکی از وظایف اصلی آخوندهای درباری و افراد مشابه آنها که دل امام راحل(ره) را خون کردند، تبلیغ و ترویج همین رویکرد بود که امروزه نیز به شکل دیگری در جریان است.

امروزه باور و رفتار این گروه با مقوله سکولاریسم تلاقی پیدا کرده و بیشتر با ادبیات سکولاریسم قابل معرفی و ارزیابی هستند. در هر صورت وجود چنین تفکری در جامعه‌ای که دارای حکومت دینی به معنای واقعی است، می‌تواند تأمین کننده امنیت حضور نامحسوس دشمن و رخنه در پیکره نظام اجتماعی سیاسی چنین حکومتی باشد که در نوع خود از هر خطری پرمخاطره‌تر است. متأسفانه این مجموعه در جمهوری اسلامی با در اختیار داشتن برخی مساجد که مسجدی‌هایش را نیز با تفکر خود همراه کرده، در مسائلی در نقطه مقابل نظام حرکت می‌کند و مهمترین عذرشان نیز پرهیز از ورود به امور سیاسی است که به هوادارانشان القاء کرده‌اند. حاکم شدن چنین نگرشی بر برخی مساجد و مسجدی‌ها رهبر معظم انقلاب را بر آن داشت تا در دیدار تعدادی از ائمه جماعات استان تهران در کلامی هشدار آمیز به این مهم بپردازند و چنین بیان دارند: «یک نکته دیگر این است که بعضی‌ها مساجد را-برخلاف آنچه ما حالا عرض کردیم-از مسائل سیاسی می‌خواهند بکلی برکنار بدارند. [می‌گویند] آقا شما وارد سیاست نشوید، کار خودتان را بکنید. کار خودتان یعنی چه؟ یعنی بیایید همان نمازتان را بخوانید و بروید؛ فقط پیش نمازی محض. این همان سکولاریسم است… دشمنان همین را می‌خواهند. آن دینی که با آن مخالفند، آن ایمانی که با آن می‌جنگند،‌ آن ایمانی است که به ایجاد نظام اسلامی می‌انجامد و اسلام را قدرتمند می‌کند؛‌ با آن مخالفند … آن وقت ما بیاییم اسلام را در کانونهای اصلی خود، یعنی مساجد، از مسائل جامعه، از مسائل سیاست، از مصیر جامعه، از مسیر جامعه به کلی منصرف کنیم؟ این جفای بزرگی است در حق مسجد» .

هشدار مقام معظم رهبری و واقعیت تلخ وجود چنین تفکری در برخی مساجد، ایجاب می‌کند،‌ پس از شناسایی، با به کارگیری روش مناسب و منطبق بر آموزه‌های اصیل دینی و انتصاب ائمه جماعات معتقد به انقلاب اسلامی و اسلام انقلابی، روند اصلاح بنیادی در آن مساجد آغاز شود. ان‌شاءالله