به گزارش اهرامروز، در این یادداشت مدیر شبکه بهداشت و درمان شهرستان اهر آمده است؛
دنیای چند ماه یا چند سال بعد را تصور کنیم که همه‌گیری به پایان رسیده است.
“در آن زمان چه فکری راجع به رفتار فعلی خود می‌کنیم؟ آیا از رفتار خود افسوس خواهیم خورد؟
درست است که ما هنوز از این وضعیت عبور نکرده‌ایم، اما می‌توانیم به نمود رفتارمان در آینده فکر کنیم. شاید کمک کند تا تصمیمات بهتری بگیریم.”
طبیعت ناملموس شیوع این ویروس رعایت توصیه های بهداشتی را سخت تر کرده است
“انسان‌ها معمولا وقتی با شواهد واقعی عاقبت مساله‌ای روبه‌رو می‌شوند بیشتر واکنش نشان می‌دهند. اما از آن‌جایی که دوره کمون این بیماری بسیار طولانی است و خیلی‌ها در ابتدای امر هیچ علائمی ندارند، مردم خیلی دیر به این فکر می‌افتند که شاید بهتر بود بیشتر در قرنطینه می‌ماندم.”
نبود یک نشانه واضح باعث می‌شود تا تهدید دوردست و فرضی به نظر برسد.
خیلی از تصمیمات ما در لحظه گرفته می‌شود. انتخاب یک واقعیت همیشگی است و به همین خاطر ما همیشه گزینه‌های متعددی پیش روی خود داریم: آیا به بازار بروم؟ یا آیا ماسک بزنم؟ دست‌هایم را بعد از برگشتن به خانه بشویم؟
یا شاید اگر می‌توانستیم فرد مبتلا به ویروس را تشخیص دهیم، توصیه‌های بهداشتی را جدی‌تر می‌گرفتیم وقتی ما در لحظه چنین تصمیماتی می‌گیریم و همیشه در لحظه است، متأسفانه فکری فاجعه باربه ذهن‌مان می‌رسد و آن فکر این است که ((این یک بار که اتفاقی نمی‌افتد))
ترک سیگار مثال خوبی است. سیگار بعدی که قرار نیست شما را بُکشد
لذا به سیگار کشیدن ادامه می‌دهید، در حالی که تجمیع سیگارها احتمال مرگ زودهنگام شما را به شدت افزایش می‌دهد. “لذا گرایش اغلب ما به این فکر است که این یک دفعه اشکالی ندارد. همه باید بدانیم که اشکال دارد.”
معادله ساده‌ای است: (هر چه موانع بیشتری بر سر راه انتقال ویروس از ریه یک نفر به ریه نفر دیگری ایجاد کنید، تعداد مبتلایان نیز کمتر می‌شود)
موانع موجود هم ساده هستند من‌جمله زدن ماسک، رعایت فاصله ۱/۵ متری و شست‌و‌شوی مرتب دست‌ها با آب و صابون حداقل بمدت ۲۰ ثانیه
دوران قرنطینه فرصت مناسبی برای برخی افراد می‌تواند باشد، همه می‌توانند عقب‌افتادگی تحصیلی فرزند خود در خانه را تمرین کنند
کارهایی که دوست داشتند انجام دهند، در این ماه مبارک قرآن بخوانند،اگر نماز قضا دارند فرصت مناسبی فراهم است تا آن را بجا آورند. مرتب کردن حیاط یا تعریف و انجام آن پروژه هنری یاکاری که همیشه در ذهن داشته‌‌اید، همه‌ی این‌ها می‌توانند ما را به ماندن در خانه ترغیب کنند
به نوه‌ها یا والدین خود فکر کنید. به دیگران فکر کنید و از خود بپرسید که اگر کارهایم آن‌ها را به خطر بیاندازد چه؟”
فشار روانی کووید-۱۹ دیگر بر کسی پوشیده نیست
این بیماری شیوه‌های عادی بیان احساسات ما (دست دادن، بوسیدن و در آغوش گرفتن) را به کارهایی خطرناک برای عزیزان.مان تبدیل کرده است
بیایید با رعایت ۳ توصیه‌ی بهداشتی (زدن ماسک، رعایت فاصله‌ی ۱/۵ متری و شستشوی مرتب دست ها حداقل به‌مدت ۲۰ ثانیه با آب و صابون) خود و خانواده‌ی خود را سالم نگه‌داریم.
خود مراقبتی=سلامتی