امروزه ایمپلنت‌های دندانی به عنوان بهترین درمان در جایگزینی دندان‌های از دست‌رفته و یا غیرقابل‌نگهداری محسوب می‌شود.
استفاده از روش‌های نوین در این درمان باعث کاهش عوارض احتمالی و افزایش موفقیت درمان به بیش از 96% شده است. یکی از روش‌هایی که تبلیغات زیادی برای آن می‌شود، روش ایمپلنت بدون جراحی یا فلپ لس است. برای این منظور با دکتر رضا تبریزی متخصص جراحی دهان، فک و صورت و دانشیار گروه جراحی فک و صورت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفتگویی کرده‌ایم.
دکتر تبریزی با اشاره به اینکه قرار دادن ایمپلنت بدون برش یا اصطلاحا فلپ لس که در برخی موارد روش پانچ هم گفته می‌شود شرایط خاصی را می‌طلبد گفت: جراح باید با ارزیابی دقیق رادیوگرافیک CBCT، معاینه کلنیکی و ارزیابی لثه چسبنده؛ تصمیم به این نوع جراحی بگیرد و در مواردی‌که نیاز به پیوند استخوان باشد یا لثه چسبنده ناکافی باشد روش فلپ لس توصیه نمی‌شود و در صورت انجام، عوارضی مانند التهاب لثه یا پرفوراسیون (سوراخ شدن) استخوان فک را به دنبال خواهد داشت.
لذا برخلاف تبلیغاتی که انجام می‌شود شرایط خاصی برای این روش لازم است، تجربه جراح هم در موفقیت این روش بسیار مهم است. از مزایای روش فلپ لس می‌توان به درد کمتر بعد از جراحی، تورم کمتر و تحلیل کمتر استخوان اشاره کرد.
در مورد دندان‌هایی که همزمان با کشیدن، ایمپلنت انجام می‌شود در حقیقت خود روش فلپ لس است. در دندان‌های تک ریشه که عفونت و التهاب لثه نداشته باشند همزمان با کشیدن ایمپلنت انجام می‌شود. در دندان‌های چند ریشه بهتر است دو ماه بعد از کشیدن، ایمپلنت انجام شود هر چند در برخی شرایط مانند داشتن استخوان مناسب در ناحیه فورکا (محل تقاطع ریشه‌ها) ممکن است جراح تصمیم به گذاشتن همزمان ایمپلنت با کشیدن دندان‌های خلفی داشته باشد. در جایگزینی همزمان هم وضعیت استخوان تعیین‌کننده است.
درمان ایمپلنت دندانی در عین سادگی می‌تواند درمان پیچیده‌ای نیز تلقی شود. تخصص جراح و تجربه در موفقیت درمان‌های ایمپلنت بسیار مهم است در صورت عدم رعایت اصول درمان عوارضی مانند پس زدن ایمپلنت، سینوزیت و آسیب به عصب فک تحتانی ممکن است بروز کند.